Գնարբուկներ հայրենի, դարձյալ բացվել եք խնդուն
Գարնանային շնչի մեջ, լեռան բարձր ծերպերում,
Անդնդախոր ձորերում, քարափների մոտերքում
Եվ կարոտած, սիրավառ ծով հույզերիս աշխարհում։
Ցուրտ է գարունն ու ձյունոտ, սանձարձակ ու դժնադեմ,
Ամպերը`գորշ ու մռայլ`զնդան դրած արեւին,
Բայց ոչ մի ուժ չի կարող կանխել ծաղկումդ դեղին
Եվ ծնունդդ փառավոր`խորհուրդներում երկնային։
Անրջանք կա հոգուդ մեջ, Աստվածային բարություն,
Շռայլ սիրո ժպիտներ ու բուրավետ քնքշություն,
Որ իր անխոս պչրանքով լեռնաշխարհ է նվաճում
Դշխոյական տեսքի մեջ, առանց զորք ու զորական։
Գնարբուկներ հայրենի, ձեր ուժի մեջ մոգական
Գիտեք հավերժ դիմանալ աշխարհավեր հողմերին,
Կարոտակեզ ձեր հոգին հանձնել հզոր երկունքին,
Դրախտային կյանք սփռել հայրենական դաշտերին։
Գնարբուկներ հայրենի,իմ մանկության քարափից
Նույն շողշողուն աչքերով նույն հեքիաթը սրտաբաղձ
Ինձ եք պատմում վիպական հայրենիքի անցյալից,
Բոցավառում արեւշող գալիքների լուսաբաց։
Գնարբուկներ հայրենի, ուրիշ նազով եք նազում,
Բացառիկ ու գեղանի, գույների մեջ հազարան,
Դուք եւ մարմին եք բուժում, եւ հոգիներ ամոքում,
Կենսաթրթիռ հմայքներ անվարձ, անշահ նվիրում։
Գնարբուկներ հայրենի, ձեր կամքի ուժն եմ ուզում,
Ձեր Ծաղկազարդ եզերքի լռությունը տիրական,
Ձեր անարատ արցունքի կաթիլները շող-շաղին,
Ձեր հավատը անխաթար`կառչած հայոց հին հողին։
Գնարբուկներ հայրենի, ինձ ընդունեք գրկաբաց,
Ուխտավոր եմ ես ընդմիշտ` ձեր վեհության դեմ ծնկած,
Աստղերի պես հեռավոր` ձեր մեջ գոյ է ամբարված`
Անմեկնելի ու անհաս, բայց շատ մոտիկ առեղծված։
Գնարբուկներ հայրենի, թողեք կրկին բարբառեմ
Ձեր զգայուն ունկերին Արիական զրույցն իմ,
Թողեք, կրկին ձեզ հպվեմ տենչանքներով այրական,
Թողեք, ես էլ ձեզ հետ գամ ուղիներով Համբարձման։
Գնարբուկներ հայրենի, դուք ծաղիկներ չեք միայն,
Մի տաճար եք անգմբեթ, սրբասուրբ ու անսահման…
Գնարբուկներ հայրենի, դեղնափթիթ մաքրություն,
Սիրո, հույսի, Հավատի հայտնություն ու…Մայրություն։
11.05.2022
Խոսրով Խլղաթյան