Շուշաննա Գուրգենի Մակվեցյանը ծնվել է 1961թվականին, ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Գավառ քաղաքում՝ արհեստավորի ընտանիքում։ 1968-78 ուստարիներին սովորել եւ ավարտել է Գավառ քաղաքի Հովհ.. Թումանյանի անվան միջնակարգ դպրոցը։ Գրական առաջին քայլերը կատարել է 1972-1973 թվականներին՝ տպագրվելով «Պիոներ կանչ» թերթում և «Պիոներ» ամսագրում: 1981-1984-ին սովորել եւ ավարտել է Գավառի Ինդուստրիալ մակավարժական տեխնիկումը։ Աշխատել է Գավառի «Դիպոլ» միավորումում։ Ունի երկու զավակներ՝ մեկ ուսդր և մեկ դուստր։ Արդեն 35 տարի է, ինչ ապրում և ստեղծագործում է Մոսկվայում:
Տպագրվել է «Գրական մեղեդիներ», «Արահետ ակումբի» բոլոր ալմանախներում։ 2018թվականին հրատարակել է «ՕՏԱՐ ԱՓԵՐՈՒՄ», 2023 թվականին՝ «ՀՈԳՈՒՍ ՇՈՒՇԱՆԱԹՈՒՅՐ ՄԵՂԵԴԻՆ» , 2024թվականին՝ «ՇՈՒՇԱՆԱՇԱՂ ԱՐԱՀԵՏՆԵՐ» բանաստեղծությունների ժողովածուները։ Պատրատվում է հրապարակել նաև մանուկների համար ժողովածու։
ՀԱՅԱՍՏԱՆՍ
Ամեն առավոտ, երբ զարթնում եմ քնից,
Շուրթերիս չեմ զգում իմ երկրի համը,
Ցավում է հոգիս. հեռու եմ քեզնից,
Մի բուռ եմ դառնում, մա՛յր Հայաստանս…
Գիտեմ. այրող է կարոտի համը
Ու խտանում է այն հեռուներում.
Կայարաններում, ժխորների մեջ,
Աշխարհի բոլոր ծայրամասերում…
Գնացքներ, նավեր ու ինքնաթիռներ…
Կարոտներ առած տանում են հեռուն,
Էլ սահման չունի իմ կարոտն արդեն,
Կարոտը երգ է. երգող մի թռչուն…
Կարոտի ծառ եմ՝ օտար այգու մեջ,
Ճուղերիս՝ կարոտ… ա՜խ, հին ոստանս,
Հողիս բույրն առնեմ՝ ես կապրեմ անվերջ,
Խոնարհ եմ գեթ քեզ, մայր Հայաստա՜նս…
ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ ՀԱՄԲՈՒՅՐՆԵՐ
Քո համբույրը… այնպե՜ս անփույթ,
Երազ դարձավ նուրբ ու կապույտ…
Ու կապույտն այդ երգերիս մեջ
Դարձավ աշուն մի մերկ ու պերճ…
Երգը սրտիս հորդաց երկա՜ր
Սեգ սարերում ծաղկանկար,
Գունազարդեց անտառ, կածան,
Դարձավ շնչող մի ծիածան…
Շուշաներգի դողերն անծիր
Ցոլացին իմ այտին կարմիր,
Ամպերի մեջ գորշ ու կապույտ
Ծով հրաշքն էր իմ անհագուրդ…
Աշնան կանչով հոգեպարար
Ծնվեց մի երգ, մի նոր արար,
Հաբույրներդ՝ այնքա՜ն անփույթ,
Սիրտս քամին, էլ չունեմ գութ…
ԼՈՒՍԵ ՏԵՍԻԼՔ
Գեղեցիկ մի երազ էր ինձ եկել այցի,
Քնքշորեն փարվել էր հոգուս թևերին,
Հայացքում սեր կար, ցոլք կար երազի,
Նինջ էր սփռել իմ անքուն աչքերին:
Աչքերս բացի՝ տարված տեսիլքով,
Պարզեցի ձեռքերս ու չգտա քեզ,
Միայն արևն էր ժպտում թախիծով,
Հոգուս կարոտից արտասվեցի ես:
Օտարների մեջ հալումաշ եղա,
Քեզնից իմ հոգում մնաց աղի լաց,
Վարդերիդ բույրը երբեք ես չառա,
Սակայն ապրեցի՝ քեզանով արբած…
ԿԱՆՉԻ՛Ր ԻՆՁ
Հանկարծ հիշեցի քեզ նորից,
Հառնեց պատկերդ սրտիս մեջ,
Աշխարհը ղողանջեց նորից,
Բորբոքվեց կարոտս անշեջ:
Ղողանջեց սրտիս մեջ կրկին
Զնգուն ծիծաղդ զվարթուն,
Ալիքվեց քո կանչից իմ հոգին,
Երգ դարձար գիշերում իմ անքուն:
Կանչի՛ր ինձ նորից կարոտով,
Շառաչի՛ր սրտիս մեջ ծովի պես,
Քեզ հասնեմ ես հավքի թևերով,
Հրդեհվեմ քո սիրով հրակեզ:
Կանչի՛ր, որ քեզնով արբենամ,
Իսկ դու՝ վարսերիս բուրմունքով,
Հոգիս քո սրտի մեջ բանամ,
Ասեմ՝ ապրում եմ լոկ քեզնով…
Շուշաննա Մակվեցյան